Ja, dat staat allemaal op mijn E-ticket. Lang naar uitgekeken. Na een jaar van heel hard aan de studie in het kader van geen tijd te verliezen en van target naar target. Veel zorg en ook nog mijn broer verhuizen bij 40 graden en bovendien minimale sociale kontakten is er nu de september maand. Ik heb nooit geen vakantie door de mantelzorg maar ik heb gelukkig mijzelf en een rijk innerlijk leven.
September is de maand dat ik dingen voor mijzelf inplan. Neem nu de 21ste. Had mij al aangemeld voor een workshop/lezing over autisme van de Open Universiteit in Utrecht. Ik had ondertussen al het boek ‘Stad van Meisjes’ van Elizabeth Gilbert gelezen. Dwars tussen het zorgen en de pijn en verdriet van mijn familie waar ik voor zorg, in de uurtjes waar ik toch ruimte vind, stiekem na het eten even in de tuin en vroeg naar bed om te lezen. Wat een heerlijk boek, wat een vaart en wat een fantasie en wat een lef en openheid. Ja, dat zijn dingen die mij op de been houden. Ik had al de boeken ‘Big Magic’ en ‘Eet, bid en beminnen’ gelezen. Toen ik de aankondiging zag van the School of Life heb ik geen seconde getwijfeld en gelijk een kaartje besteld. Wel ineens twee dingen op één dag waar ik graag naar toe wil. Heel veel uitgelegd en herhaald aan mijn familie dat ik toch echt een dag naar Utrecht ga. Uiteindelijk met mijn inmiddels verhuisde broer kunnen regelen dat hij en zijn vriendin op mijn moeder past. Elke ochtend heb ik met mijn moeder het zelfde gesprek. Mijn moeder zegt dan dat zij niet geslapen heeft van de pijn en ik antwoord dan nou dat is rot. Het verandert niet en met mijn moeder gaat het steeds een stukje slechter. Dus vertrek ik elke ochtend met een bezwaard hart.
Zo ook afgelopen zaterdag. Maar eenmaal in vol ornaat, mooie bh die niemand ziet alleen ik zelf en fel rode lippenstift, het kenmerk van de oudere vrouw, in de auto gestapt. Dat is de fijnste plaats om te zijn. Heerlijk alleen op pad met een fijn muziekje aan dan voel ik mij vrij. Vind het heel mijn leven fijn om onderweg te zijn maakt zelfs niet uit waar naar toe. Geen files en al vroeg op weg. Van Dordrecht naar Utrecht mooi langs de weilanden en ondertussen van de uitzichten genieten. Najaar heerlijk. Zomer vind ik afschuwelijk en wordt er zelfs chagrijnig van. De korte lont wordt korter en het licht is te fel. Nu fijn getemperd licht en mooie wat andere natuur. Dus ik was zo in Utrecht en makkelijk parkeren op de Jaarbeurs parkeerplaats waar ik altijd sta.
Hierdoor kon ik op mijn gemakje genieten van mijn wandeling naar het studiecentrum van de OU. Recht door over de Croeselaan. Toen ik nog voor mijn werk naar Utrecht ging moest ik altijd door een bouwput lopen maar nu was de omgeving rond Utrecht Centraal zo goed als klaar. Genoten heb ik sowieso van in de frisse ochtend lopen met een koel briesje op mijn huid rond kijkend naar hoe de weg was geworden. Naar de gebouwen die er misschien al stonden maar nu allemaal als nieuw eruit zagen. Heel mooi ook het plantsoen midden in de weg en de beplanting die was gebruikt. Geweldig mooie grassoorten en andere planten. Het is natuurlijk altijd fijn om op 9.00 uur zaterdag morgen door een grote licht ontwakende stad te lopen. Genieten dus van de lichte koele wind op mijn huid. Ja en toen was ik ineens in het studiecentrum.
Ondertussen had ik wel ontdekt dat er ook een bus reed op de lange weg. Onthouden dus want ik was op weg naar een workshop/lezing over autisme die tot 12.30 uur duurde en ik had een ticket voor Elizabeth Gilbert de schrijfster die om 14.00 uur optrad in Tivoli Vredenburg. Waar ik niet echt wist van waar het was maar had op Google al gekeken dat ik door het station en Hoog Catharijne moest lopen en had zo iets van dat zien we dan wel weer.
Maar eerst dus in het studiecentrum maar eens naar het toilet en dan koffie drinken. Leuk gesprek met nog twee vrouwen en om 10.00 uur naar de ruimte waar nog meer mensen waren. Ik werd hartelijk welkom geheten door de vrouw die de lezing gaf. Mw. Drs. Brigitta C.A.M Kox die een lezing over Autismespectrumstoornissen gaf. Wat een geweldige vrouw en ook goed gekleed. Zij heeft zelf een eigen specialisatie ontwikkeld Autrinsiek en vertelde waarom zij dat is begonnen. Kwam bij mij als een vlaag van herkenning boven.
Ja ik ben ook geen volger en merk dat ik te veel kennis heb om aan te sluiten b.v. op mijn werk. Wat het geweldig maakte is dat Brigitta heel veel kennis van zaken met veel praktische kennis combineert en een oprechte manier van helpen heeft. Begaan en begripvol met de autistische mensen. Veel kwam bij mij bekend voor maar ook veel waar ik door de jaren heen zelf achter ben gekomen en veel verduidelijking. Had dus geen moment waar ik zelf in mijn hoofd weg dwaalde. Het was ook zo 12.30 uur en ben vertrokken.
Buiten was het mooi weer geworden en warm. In eerste instantie wilde ik wel naar Tivoli lopen maar zag ook dichtbij een bushokje staan. Na een paar keer twijfelend heen en weer gestapt van ga ik lopen of met de bus toch maar de bus gepakt. Aan de buschauffeur gevraagd wat de dichts bijzijnde bushalte bij Tivoli is op mijn gemakje rond gekeken nog in de ban van de leerzame ochtend. Maar de busrit was ook weer een openbaring. Kwam op allemaal plekken waar ik nooit geweest was en keek mijn ogen uit. Weet nu gelijk waar het nieuwe busstation is en zag Tivoli staan. Nog een eindje rijden en midden in het centrum van Utrecht, wat zonovergoten en bruisend was, uitgestapt. Vlak bij Tivoli bij de Starbucks binnen gestapt wat altijd een makkelijk punt is. Je kan gewoon anoniem neer ploffen en je ding doen. Nou had ik wel twee bruine broodjes kaas die allang wat waren geplet door mijn boek van Elizabeth in mijn tas maar heb ze toch maar bewaard voor op de terug weg. Lekker een cappuccino dus en twee zoete koeken want ik moest wel de hele middag nog en terug lopen naar de auto. De aardige jonge vrouw van Starbucks maakte nog een opmerking over mijn leuke jas. Mijn dag kon niet meer stuk. Even op de mail kijken hoe laat de zaal open ging en snel appen naar mijn broer want die wil altijd een signaal. Dus om 13.15 uur naar Tivoli gelopen. De tijdsvermelding speelt altijd een rol want alles moet wel op tijd (ja wie heeft geen autistische kenmerken?). Zo wat een drukte buiten zeg want de voorstelling/optreden of wat het ook is was totaal uitverkocht. Rijen van merendeels vrouwen stapten op het gebouw af. De deur werd door een heuse portier met een hoge hoed open gedaan en binnen stonden grote rijen. Gelukkig had ik een e-ticket en provinciaals gewoon mijn jas aangehouden en gekeken waar het snel ging en zat wonderbaarlijk snel in de zaal.
Kon een goede plek met vrij zicht beneden bemachtigen. Dan maar tas en jas op de schoot maar ik zat. Nou had ik al gezien dat je Elizabeths boek overal kon kopen maar die had ik gelijk bij publicatie gekocht en in één ruk uitgelezen. Kortzichtig had ik ’s ochtends gedacht ik neem mijn boek mee en vraag of de schrijfster er wat in schrijft. Maar inmiddels met overal toestromende vrouwen dacht ik gelijk dat zij vast geen signeersessie ging houden. Besefte dat het ook wel een beetje kneuterige gedachte was. Wel zag ik allemaal mensen met gele boekjes lopen. Naast mij was een vlotte vrouw gaan zitten en wij raakten in gesprek. Zij had dus ervaring met the School of Life en het blijkt dat de gele boekjes notitieboekjes zijn en dat je er ook nog een geel potlood bij krijg. De vrouw bood aan om voor mij ook een notitieboekje te halen en ik paste op onze tassen en jassen. Heel fijn dus.
Ondertussen heb ik uitvoerig de zaal bekeken en alle mensen die binnen stroomden. Wat een mooie open zaal was het en groot en hoog. Voor mijn broer foto’s van de zaal genomen want die vindt dat ook interessant. De vrouw kwam weer terug met voor ons beiden het begeerde gele boekje en potloodje. Zij vertelde dat zij naar meer evenementen van the School of Life was geweest en dat deze meestal in Amsterdam zijn ook in Carré. Dat moet helemaal een hoge zaal zijn. Zo hebben we nog lekker doorgepraat tot de moderator het podium opkwam.
Die deed het prettig en nam ons mee. Je moest ook nog twee minuten met je buurvrouw praten over waar je momenteel mee bezig bent in het leven. Dus met mijn andere buurvrouw gepraat die alleen Engels sprak en toen kon ik ineens gewoon vlot Engels praten. Weet nou al helemaal niet meer wat ik gezegd heb. Iets in de trend van ‘I am 60 and I am reinventing myself’. Voel mij soms wel Baudolino uit het boek van Umberto Ecco. Dus helemaal in de mood toen Elizabeth het toneel op kwam. Toen kwam de hele zaal los. Wauw! Het leek wel een begin van een popconcert. Nou was ik zelf ook wel van tevoren in een soort plezierige zenuwachtigheid maar dat was ook omdat ik op pad was maar dit was gewoon een gemeenschappelijke yell. Ik was ook benieuwd naar Elizabeth hoe zij eruit zou zien want ik had haar voettocht door Frankrijk op Instagram gevolgd en daar was zij nog op donderdag. Nou ze was leuk stoer met een grote donker blauwe jurk en grote boots eronder. Publiek ging door het dak en ik ook.
Toen begon Elizabeth te praten en heb ik zitten genieten. Snapte toen waar het notitieboekje voor was en wij hebben allemaal ijverig zitten schrijven. Ze was humorvol en wijs en open en eerlijk. Wat heerlijk om gewoon naar te kijken en luisteren. Wat ze allemaal gezegd heeft weet ik niet meer precies maar voelde dat het allemaal goed aanvoelde en mij raakte. Dat ik dacht ja je hebt gelijk en het mij wat deed. Ja en wat een energie zeg. De laatste tijd heb ik toch ineens mijn gevoel ontdekt. Heel vreemd en aangenaam. Fijn dat ik aantekeningen heb gemaakt. Dus nu in flarden mijn aantekeningen.
Elizabeth nam ons mee in haar gedachtengoed. Zij riep op tot een revolutie van de vrouw. Namelijk het nieuwe woord van ons is RELAX en de keuzes die je maakt in je leven. Omdat ik haar boeken heb gelezen en vooral het boek ‘Eten, bidden en beminnen’ waar zij aan de personage Richard refereerde begreep ik waar zij het over had. Richard zei in wat voor situatie dan ook ‘Relax, Het komt goed!’
Relax dus voor ons en ‘I don ’t care’ en dat het om drie punten gaat:
Bij grenzen gaf zij aan trek een cirkel om je heen en alles daarbinnen, jijzelf, dus is heilig. Hangt samen met jouw prioriteiten en grenzen. Bewaak je eigen grenzen en bescherm jezelf en de mensen om wie je geeft.
Elizabeth verwees regelmatig naar de schrijver Joseph Campbell die als moto heeft ‘volg je hart’ en heeft ook over punt drie geschreven. Elizabeth gaf verder bij punt 3 aan dat je allemaal een stukje mysticisme moet hebben. De oude kracht moet toelaten. Je kan zelf geen dingen controleren die je niet kan. Je hoeft het heelal niet te runnen. Je hoeft je niet zorgen te maken want dat heeft een wurgende werking.
Verder een stukje van mijn aantekeningen.
Het nieuwe woord is dus RELAX. Met relax kan je alles bereiken en ook alle mogelijkheden overzien.
Elizabeth gaf aan dat zij het momenteel druk heeft om haar hoofd erbij te houden. Te zorgen voor haar mental health. Zij heeft een dagtaak om dit bij te houden.
Zij gaf ook aan dat je moet kijken naar de beste twee uur van de dag en dat voor jezelf houden. Want naar wie gaan die beste uren nu? Wie steelt die van jou?
Zo schrijft zij elke dag een brief aan fictieve LOVE!
Blijf weg van je ego en wordt meer naturel.
Na haar toespraak was er mogelijkheid om uit de zaal vragen te stellen. Hier heb ik niets bij genoteerd omdat het snel ging en dynamisch en ik geboeid heb zitten luisteren. Bij de laatste vraag over de dood van Elizabeths beste vriendin was zij emotioneel en werd de hele zaal stil.
Nu ik zo zit te schrijven komt de middag weer naar voren en komen flarden terug. Dat is nou het fijne van schrijven vind ik. Dus ik herinner mij ook dat toen het afgelopen was en iedereen de zaal uitging mijn aardige buurvrouw zei ‘zo daar kan ik weer weken mee door’ en ja dat gevoel had ik ook. Het brutale van mijzelf was dat ik in het gesprek ook nog mijn coaching praktijk Dikokee naar voren bracht en haar mijn visitekaartje in de handen frommelde. Wetend dat zij in Amsterdam woont en dat het waarschijnlijk nooit wat wordt maar dacht in deze spirituele omgeving weet je maar nooit wat werkt.
Door de foyer naar buiten dus met kippenvel ondanks de warmte en een blij gevoel. Het was een bijzondere ervaring. Ondertussen was het 28 graden geworden en zaten de terrassen vol. Ik had best ergens willen zitten maar ben toch maar naar de auto gelopen. Door nieuwe stukken van de stad en het nieuwe centraal station. Mooi was het allemaal geworden en ik wist ook waar de toiletten waren op het station (niet onbelangrijk). Lopend langs het Beatrixtheater nog even de weg gewezen aan twee oudere vrouwen die naar hun zeggen uit Drenthe kwamen en de weg aan het verkennen waren. Voelde mij dan wel weer stoer alsof ik zelf uit de stad kom. Op weg naar de auto stond er ook nog een draaiorgel waar ik altijd wat aan geef en altijd blij van wordt.
Zo werd het een heel bijzondere dag en heb gewoon voor ik ging rijden in de auto mijn plakkerige broodje kaas en lauw flesje water gedronken en voorzichtig mijn zware boek waar ik helemaal voor niets heel de dag mee heb gezeuld neergelegd maar was vervoerd van een geluksmoment wat nog lang bleef hangen.
Later merkte ik dat ik helemaal geen foto van Elizabeth had genomen. Maar mijn gele notitieboekje en gele the School of Life potlood liggen nu natuurlijk wel prominent in zicht bij mij thuis.
21/09/2019We gebruiken cookies om uw online ervaring beter en aangenamer te maken. Ze dienen ook om de inhoud van onze websites beter af te stemmen op uw behoeften en voorkeuren. U kunt de installatie van cookies weigeren, maar in dat geval zullen bepaalde delen van onze sites niet functioneren of zal het gebruik ervan niet optimaal zijn. Zolang u doorgaat met surfen zonder uw cookie-instellingen te wijzigen en als u op de link "Cookies accepteren" klikt, gaan wij ervan uit dat u de installatie van cookies accepteert.
Als u bent aangemeld met een Google-account, moet u zich er bewust van zijn dat Google uw gegevens aan uw andere Google-gedrag kan koppelen. Als u niet bent aangemeld met een Google-account, zal Google de over u verzamelde gegevens opslaan als unieke ID's gerelateerd aan de browser, app of apparaat die u tijdens uw bezoek gebruikt. Wij moedigt u aan om Google's privacybeleid te lezen.Een cookie is een klein tekstbestand dat door een webserver in de browser van uw computer of mobiele toestel wordt opgeslagen wanneer u de website bezoekt. De cookie bevat een unieke code waarmee uw browser herkend kan worden als u de website bezoekt (een "sessiecookie" genoemd) of als u later opnieuw naar de site surft (een "permanente cookie" genoemd). Cookies kunnen worden geplaatst door de server van de website die u bezoekt of door partners waarmee deze website samenwerkt. De server van een website kan alleen de cookies lezen die hij zelf heeft geplaatst; hij heeft geen toegang tot informatie op uw computer of mobiele toestel. Cookies worden opgeslagen op uw computer of mobiele toestel in uw browsermap. De inhoud van een cookie bestaat over het algemeen uit de naam van de server die de cookie heeft geplaatst, een vervaldatum en een unieke versleutelde code.
Cookies zorgen over het algemeen voor een makkelijkere en snellere interactie tussen de bezoeker en de website. Ze helpen de bezoeker te navigeren tussen de verschillende onderdelen van de website. Cookies kunnen ook worden gebruikt om de inhoud van een website relevanter te maken. Hetzelfde geldt voor reclame op een website. Dit maakt het ook mogelijk om ze aan te passen aan de voorkeuren en behoeften van de bezoeker.
CookiebeheerU kunt de installatie van cookies weigeren via de instellingen van uw browser. U vindt op deze site hoe u cookies kunt weigeren in de meest gebruikte browsers. U kunt ook te allen tijde de al op uw computer of mobiele toestel geïnstalleerde cookies verwijderen.
Alle persoonlijke gegevens in de cookies blijven op de computer van de gebruiker staan. Dat wil zeggen dat niemand anders er toegang toe zou mogen hebben, maar we herinneren u toch aan ons Privacybeleid.